One of the two women you see here (my aunt and my great-aunt) is a three-time breast cancer survivor.
I'm proud of the way she has fought this disease.
It also scares me to know that something like that -- breast cancer, and a very determined cancer -- runs in my immediate family.
Who are you proud of this month in particular? Who do you miss, and wish was still here?
3 opmerkingen:
Mijn mama.
Geen survivor, of niet van de borstkanker zelf dan. Voor alle rest wel, she was one tough cookie en ik mis haar. Heel, heel, heel erg.
En ja, het is eng. Heel, heel, heel eng als je erover na gaat denken.
Haar borst ging eraf maar het kwam in de rug terecht wat opgemerkt werd door een dwarsleasie die "ineens" ontstond. Een nare, zeer agressieve soort kanker, en very determined, past te goed om het te vertalen.
Nog geen 6 maanden van veilige haven tot haven zonder havenmeester bij wie ik altijd en veilig terecht kon.
Op haar ben ik trots. Haar mis ik. Haar zou ik zo graag hier hebben.
Dat zou ik ook zo graag voor je willen :-(
I'd like to kick cancer's ass all over the playground, you know? Big bully. It's not fair -- every time you turn around It's got someone new to pick on, someone's mama or sister or best friend, and It doesn't care -- you do what you do, you go to your checkups, you watch what you eat, you pray if you're the praying kind. And It still keeps coming back. Makes my hands itch, wanting to slam It into the ground.
Susan, ik heb niets toe te voegen aan je laatste bericht... wat zou het fijn zijn als er geen kanker meer was/het goed te genezen zou zijn.
Een reactie posten