Video van gistermiddag vind je hier (klik op het woord 'hier') en mijn excuses als ik je wereld even op d'r kop zet, we hebben een nieuwe fototoestel en ik moet er nog wat wennen....

Schaatsen

Heel Nederland stond vandaag op het ijs, wij dus ook. Voor de meiden de eerste keer op natuurijs, op een vijvertje hier in de buurt. Ik was bang voor drama's en koude teentjes en bevroren tranen, maar niks was minder waar. Ze zijn allebei natuurtalenten! Zit wel in de genen natuurlijk :-) maar ze vonden het geweldig. Anderhalf uur hebben ze geschaatst, en dan nog kregen we ze met moeite van het ijs. Anna ging wat makkelijker, want zij was moe en begon vaker te vallen -- bovendien waren er 'stoere jongens' aan het voetballen op haar stukje ijs en dus vond ze het een goed moment om te gaan. Mirthe wilde vanavond weer, in het donker, met haar zaklantaarn, maar dat vonden wij geen goed idee. Morgen dus weer ("Twee keer! 's Ochtends en 's middags!") en misschien 's avonds naar het ijsbaan hier in het dorp. We gaan Oud & Nieuw met z'n vieren vieren, dus dat zou een leuk tijdvervuller zijn, wachtend op 0.00 en Erics vuurwerk. (Eric vroeg aan de buurman of hij wat vuurwerk ging kopen dit jaar. Buurman antwordde: Daar heb ik toch de buurman voor :-)

Terug!

Vanmiddag, om 14.30. We hebben haar opgehaald en niet meer losgelaten :-)

Kijk eens nou die snoetjes, zowel poes als kinderen. Een beter kerstcadeau kan ik me niet voorstellen!

Breiseltjes

Nee, geen teken van leven van Norrie.

En ja, mijn schoonvader is uit het ziekenhuis -- wel met de mededeling dat hij ws een vorm van galblaaskanker heeft.

Dat we hier thuis nog niet in de kerststemming zijn, is te begrijpen. De kerstboom staat en alle knutseltjes zijn uitgestald en het ruikt heerlijk naar mandarijnen en kruidnagels, maar de sfeer wil nog niet komen.

Sinds een kleine maand doe ik vrijwilligerswerk bij het streekmuseum, hier in het dorp. Elke dinsdag, van 9.00 tot 15.00. De meiden blijven over en ik heb even een dag helemaal voor mezelf, met verplichtingen, heerlijk! Ik voel mijn hersens langzaam aan tot leven komen, alsof ze aan het ontwaken zijn. Ik doe een beetje van alles, PR maar ook de zalen stofzuigen of een doekje over de stoelen halen. Twee keer per dag hebben we koffie met z'n allen. Opeens heb ik collega's, iets wat ik al jaren mis.

En op die dinsdag is er altijd een moment voor mezelf, om even helemaal niks te doen. Zoals afgelopen dinsdag, toen ik de kleding van de nieuwe tentoonstelling (over de strenge winters van toen) ging fotograferen. Al dat heerlijke gebreide goed -- truien en sokken en wanten en mutsen -- buiten was het zo koud en binnen het museum zo heerlijk warm en stil. Ik kon wel duizend foto's maken, even alles van me afzetten en niet denken aan poezen die zoek zijn en dierbaren die ziek zijn -- gewoon Susan en al die heerlijke breiseltjes.

Vermist

Noortje is zoek, al sinds vrijdagochtend. Het is zo koud buiten, en ze is maar een maand of 7, 8. We blijven hopen maar kunnen alle hulp gebruiken, dus duimen jullie hard mee?


Mijn schoonvader ligt ook sinds 5 december in het ziekenhuis. Ze weten niet precies wat ie heeft, iig heel veel last van jeuk en geelzucht. Ws iets met zijn lever of galbaas. Hij twee ingrepen achter de rug, om de gal door te laten, en dat lijkt een beetje te werken. Morgen heeft hij een CT-scan, dan weten we meer over waarom de gal niet zo goed wil lopen. We gaan regelmatig op bezoek -- ipv hij naar ons op de zondagmiddag, zitten we nu bij hem. De kinderen spelen in en om het bed en wij proberen zo goed mogelijk over koetjes en kalfjes te praten.

Al met al moeilijke dagen achter de rug, en misschien nog te komen. Daarom is het hier een beetje stil.

Ach lieve Noor, kom nou thuis! We missen je zo!