Zondag gingen we "kroamschudd'n" bij de lammetjes in de schaapskooi in Ruinen. Het weer was mooi, maar een beetje fris, en door de vele mensen werden de wachtrijen erg lang, en konden de mesijes geen lammetje vasthouden. Zoals wij naive ouders hadden beloofd. Oeps. Vongend jaar gaan we op een gewone zondag en nemen we ons eigen beschuit met muisjes mee.

De meiden vonden het ritje in de huifkar eigenlijk het leukste van de dag. Om bij de lammetjes te komen moesten we eerst een kilometer of 2 lopen, en die kleine beentjes werden erg moe. Dus op de terugweg lekker met de huifkar mee.

's Avonds kregen we onverwacht bezoek "uit Amsterdam" -- mijn schoonzus en haar gezin, onderweg naar huis (Hamburg) -- dus een bakkie koffie gedaan en de kinderen hebben een mooie dorp gebouwd met de Kapla en Ostheimer.

John/Susan/Jason, Pasen 1974

Onze buurman was bloemist en hij had een fotosessie geregeld voor een vaktijdschrift, waar deze foto verscheen. Je zou het niet zeggen, maar het ging dus om de bloemen :-) In andere foto's hadden die een meer prominente plaats.

Mirthe heeft voor het eerst haar eigen seizoentafel in elkaar gezet. Eerst wat blokjes geschaatst (dat gaat steeds beter!) en toen thuisgekomen met 'schatten' (uit onze voortuin en uit een stukje grond van de gemeente waar af en toe een narcis of blauw druif opduikt.) Dan een eigen plek gezocht en alles piekfijn neergezet. Ik mocht niet helpen. Ik mocht wel een foto maken :-)

Terwijl ik aan het koken was, heeft ze het fors uitgebreid -- ik moest zo lachen, toen ze me riep om de kaarsjes aan te steken. Ik doe precies hetzelfde met mijn lentetafel -- ik weet van geen ophouden, er kan altijd nog een bloemetje bij! Heerlijk na die koude dagen. Kom maar op met de lente, we zijn er helemaal klaar voor, Mirthe en ik.

De laatste paar dagen hebben Anna en ik een dutje gedaan, ' s middags, als we terug zijn van Mirthe naar school brengen. Anna vroeg er om zelf -- ik dacht dat we nooit meer een middagslaapje zouden doen, maar zij had andere ideeen. "Mama? Zullen we de kleine slapie op jouw grote bed doen? Met Leeuws? En mijn eigen deken? En mijn grote meid kussen? Alsjeblieft?" Nou vooruit dan :-)

Maar vandaag, woensdag, was er geen tijd voor slapen, met Mirthe 's middags thuis. Bij 17.00 had Anna het dus helemaal gehad. Ze wilde het liefst daar op de bank gaan slapen. We hebben haar wakker gehouden, best wat warme eten in haar gekregen (hartige taart, ik sta paf) en dan lekker vroeg naar bed.

Maandag was Pake jarig. Anna heeft daar aan zitten denken, blijkbaar, de hele dag, en nacht, want dinsdag toen ze wakker werd riep ze meteen: "Mama! Ik vond Pakes feetsje eigenlijk best stom! Want weet je, er was helemaal geen feestje!" Arme meid. Had zich zo verheugd op een stukje taart ofzo :-)

Elke zondag komt Opa Pake bij ons op de koffie. Vandaag hebben we gezellig aan de grote tafel gezeten, met wat extra lekkers erbij, omdat het zo'n slecht weer zou zijn vandaag en Mama op een blijven-we-weer-binnen-dag had gerekend. (Maar het weer viel mee, tenminste -- het hagelde en regende maar niet voor heel lang :-)

Opa vertelt dan verhalen van vroeger en Mirthe en Anna proberen zoveel mogelijk snoepjes te scoren, en Papa pakt stiekem een tweede gevuldekoek en doet alsof de Paashaas het gedaan heeft. En Mama maakt veel te veel foto's weer, en haar koffie wordt koud.