Vandaag heeft Anna het liedje van het huilende kaboutertje ("Er zat een klein kaboutertje, te huilen op een steen. Huilen, huilen, helemaal alleen...") geleerd, bij de gymles. Dit vertelde ze onder het eten van haar soep en stokbrood, onze vaste donderdagavond maaltijd. Er werd uitbundig gezongen en gehuild.

Toen iedereen weer een beetje uitgehuild was, vertelde Mirthe een Verhaal van Vroeger.

"Vroeger in Breda (zo gaat het altijd) zat ik bij de kindjes (haar kinderdagverblijf) en wij hebben dat liedje ook geleerd. Alleen toen moest Lisa echt huilen, omdat ze haar mama miste. Maar dat wisten de leidsters niet. Alleen ik wist het wel, want ik kon Lisas taal spreken."