Day 8

Anna en Pake zijn weer vrienden

Gisteren gingen mijn ouders even een fles wijn halen, net voordat we zouden gaan eten. Ik had lasagne gemaakt en dan hoort er altijd rood wijn bij, tenminste zo ging het altijd bij ons thuis. Op de allerlaatste moment besloten ze om de meiden mee te nemen. Even eruit.

Het duurde en duurde, Eric kwam thuis en nog steeds geen P&B&M&A. Toen hoorde ik iemand buiten huilen, en dacht oh oh, er is iets misgegaan. Het was Pake met Anna, die voor het eerst in haar leventje een totale meltdown bij de AH heeft gehad. Voluit op de grond liggen schreeuwen en schoppen en huilen omdat ze haar zin niet kreeg. Pake heeft haar opgepakt, onder zijn arm gestopt en is zo de winkel uitgelopen met haar (zij de hele tijd gillend: STOMME PAKE!) En toen naar huis gereden, haar naar binnen gebracht, en terug naar de winkel voor Mirthe en Beppe. Dat duurde ook lang, maar gelukkig, want Anna had een heel verhaal over wat er was gebeurd en was duidelijk beduusd dat Pake deed wat hij zei dat hij zou doen, als ze niet ophield: naar huis brengen. En de lasagne was een beetje uitgedroogd, maar uiteindelijk zaten we allemaal aan tafel, excuses werden aangeboden (ook van Pake, die zei: We hadden haar niet moeten meenemen, teveel prikkels) en we sloten de dag best vrolijk af. Allebei de meiden lagen in bed om 19.30. Dat voor mij is al een feest.

Vandaag was ze een engeltje. We gingen 's ochtends boodschappen doen, Anna en Pake en ik, en hebben de plaats des heils weer 'veilig' gemaakt.