maandag 20 november 2006

Memories Monday

On rainy days, when my mom didn't know what to do with the three of us anymore, she'd sometimes march us down into the basement/playroom and dump a bunch of puzzles in a pile on the floor -- literally, out of their boxes and into one huge pile, all mixed up together. "There," she'd say and make a motion with her hands as if she were dusting them off. "You can come back up when they're done. Have fun." And she'd stomp back up the stairs (clogs, you know) to do whatever it is mothers do when their children are otherwise occupied. (Sit on the couch and eat bonbons while watching the 70's equivalent of Oprah?)

But we liked puzzles, so it wasn't really a punishment. The first task was to sort everything back into separate piles. We then each took an easy puzzle -- the Disney puzzles (64 pieces) or one with horses (50 pieces) -- and did that alone. After that we worked together on the puzzles with 200, 300, 400 pieces, one by one, always in the same order: the edges (flatties, we called them) and then the sky, if there was a sky. Then segments of the puzzles -- a boat, a house, a ball gown. These would be carefully lifted into the puzzle frame and we'd fill in the empty spaces with the pieces that didn't belong to one thing. As a puzzle neared completion the competition would pick up slightly, we'd start rushing, trying to be the one who laid the last piece in its place. Sometimes there would be hiding of pieces under the rug, so that you could pull them out at the last minute, feigning surprise that you'd found the missing piece. But this was generally frowned upon as it didn't help keep up the team spirit, the kids vs. Mom spirit of a rainy afternoon.

4 opmerkingen:

Anoniem zei

Wat een leuk stukje, en het zet me ook aan het denken. Ik zou de kinderen ook maar wat meer 'in hun eigen sop gaar moeten laten koken'. Kijk, wat een mooie herinnering je eraan over houdt! (en wat een extra vrije tijd het mij op gaat leveren...)

(Maar hoe komt het toch, dat ik op de een of andere manier het idee heb dat dit bij Isa en Lotte niet gaat werken, ik doe toch iets fout volgens mij....)

Susan zei

Ik denk omdat we hier in NL geen kelders hebben :-) Mijn moeder werkte daar boven in de keuken, bovenaan de trap, en we wisten dat we gewoon niet konden ontsnappen.

Zitten I en L ook zo in elkaars haren de laatste dagen? Ik word helemaal gek van Mirthe en Anna.

Anoniem zei

Het gaat af en aan hier. Het ene moment zitten ze ontzettend lief te spelen. Het andere moment zijn ze echt aan het klieren. Willen ze net datgene hebben wat de ander heeft, gaan ze trekken en duwen en gillen.
Gelukkig dat ze zo nu en dan nog lekker aan het samen spelen zijn, anders .... had ik onze kelder in gebruik genomen! Wij hebben ook een keldertje, maar dat luik ernaartoe zit onder de eetkamertafel....

Fleur zei

Wat een verhaal! Tja, hier ook geen kelder. Wel een trapje in de 'trapkast' naar de kruipruimte. Maar ja, dan moet ik eerst de waterpomp aan doen, want er staat daar altijd een laagje water. En dat is zo zonde van al die puzzels .... ;0)

Hier gaat het 'samen' wel aardig goed momenteel, wel heeft het kleine monster een aanvlieging van IK en de rest er omheen is behoorlijk niet belangrijk.