Donderdagmiddag is onze vaste knutselmiddag, Anna en ik. Eerst naar de bieb, en als Anna een beetje meewerkt en we snel klaar zijn, dan is er tijd voor knutselen. Deze middag hadden we een groot project, een geheim -- en dat vond ze zo spannend! En er was eindelijk een beetje zon, dus Mama kon weer foto's maken.

Het eindresultaat:

Wasknijpers voor juf Roelien, die zaterdag jarig was maar het vrijdag al op school ging vieren. Nadat we Mirthe van school hadden opgehaald, waren de knijpers al droog en konden ze met z'n tweeen de glitter verf en glitters doen. Daarna Anna naar gym gebracht, Mirthe naar zwemles, bij zwemmen nog een tosti gegeten en toen we thuis kwamen waren de knijpers opnieuw droog. Dus net voor het slapen gaan de lieveheersbeestjes daarop geplakt en toen de meisjes sliepen heb ik het ingepakt.

Het was Annas eerste verjaardagsfeestje, besefte ik later -- het eerste waarvoor ze uitgenodigd was en mocht verkleden en een cadeautje meenemen. Ze was ook best wel zenuwachtig. Was niet zeker of juf Roelien het mooi zou vinden. Nou ik kan je verzekeren, Juf vond het geweldig! En Anna vond het feestje op school geweldig ('feest' is ook hun weekthema, dus het paste mooi bij) en vertelde over alles. Hoe iedereen verkleed was en dat ze ranja en een Nibbits-ketting van juf kreeg, en dat ze leuke spelletjes hadden gedaan en liedjes gezongen die ze met de hulpjuf hadden geleerd, speciaal voor juf Roelien.

Hier is Anna als heks, beetje raar lachend maar zo zijn heksen. Je had haar moeten horen!

The Morning After

We spent the weekend in Breda -- Mirthe had her first sleepover at a friend's house -- and after dropping her off we headed over to meet up with Thessa and Stein, and Thessa's new love, Toon, at a restaurant in the Ginneken. For a few days Anna had been showing signs of developing the "sleeping flu" (high fever and the ability to sleep 23.5 hours a day) that's been raging here in the Netherlands. By the time we ordered she had her head down on the table, so we made a little bed out of coats in a corner and she curled up and slept for the three hours we were there. Eric carried her the short distance to Toon's house (where we would be spending the night) and I laid her on a bed, high in the house, under the watchful eyes of Pippa the Cat and headed downstairs for a drink and chats with Thessa. By the time I headed back upstairs Anna's fever was in full swing and would remain so the rest of the night -- she slept in fitful stretches, waking only to ask in a small voice for water, water, water. I did not sleep at all, or so it seemed -- just laid next to her and rubbed her back and held the water glass to her lips, which were dry and cracked. Felt like a bad mama for dragging my sick child all over town. Felt tugged in four directions -- poor Anna, Mirthe who was so looking forward to her Lisa-weekend, Eric who was so happy to be in an actual restaurant and talking with grownups (we don't get out much :-) and myself, who desperately wanted some sleep but didn't dare, with Anna's fever hovering around 105 and her body shaking in fits every so often.

Somewhere around Anna's usual wakeup time, 7:10, her eyes opened and I saw that she was on the better side of sick. After some paracetamol she perked up enough to try sitting, and then she discovered Pippa, who had been keeping guard since the early morning hours.

A small soft friendly cat is hands-down the best medicine a four-year-old -- and her mama -- can wish for :-)

Kinderboerderij

In de middag was Anna dusdanig opgeknapt dat we een bezoekje aan de kinderboerderij aandurfden. Midden in de wei staat er een oude trekker, blauwgeverfd, wat erg in trek is bij de kinderen, en vooral de jongens. Maar ook bij Anna. Alleen deze keer had ze geen Grote Zus om iets te regelen ("Nu is m'n zusje aan de buurt hoor! Gaan jullie maar eens geitjes aaien ofzo!") en dus durfde ze niet echt. Hier is ze zich aan het voorbereiden, samen met Papa, die heel vervelend niks voor haar wilde regelen, ze moest het zelf maar :-)


De eerste poging lukte niet dus ze ging maar geitjes aaien, ofzo. Alleen het geitje keek naar haar (hoe durft ze het!) en dus draaide ze zich boos om. Ze wilde geen geitjes aaien, ze wilde niet dat geitjes naar haar keken, ze wilde op die trekker zitten.

Poging 2: peptalk van Papa.

Weer niet gelukt.

Poging 3: met een wijde omloop die trekker benaderen.

Poging 3 lukte wel, echter voor maar twee tellen, want zodra ze op de trekker zat stonden die jongens ernaast naar haar te kijken en dus wilde ze er onmiddelijk vanaf. Ze was er wel vrolijk van, dat het gelukt was, en ze ging gewone-kinderboerderij-bezoek-gedrag weer vertonen. En het was wel lekker, zo in je eentje met Papa en Mama.

Hoogtepunt van het bezoek was (zoals altijd) Op De Grote Haan Zitten. Deze keer zonder ruzie/druk van Grote Zus, die eigenlijk die hele tijd erop wil zitten en niet wil delen. Deze keer had Anna De Haan helemaal voor zichzelf. En ze straalde!

Eindelijk... een fietsenrek!

Van de week die links boven, en vandaag rechtsboven. "En nu kan ik eens normaal eten!"

Mirthe had vandaag haar allereerste korfbalwedstrijdje. Ze vond het ge-wel-dig. De competitie, de drukte, dat Jorrits papa de coach was (Jorrit en Mirthe hebben een beetje verkering), haar uniform (t-shirt tot haar knieen, speciaal aangeschaafde gympies en sportbroek), dat Opa kwam kijken (en foto's maken!) en natuurlijk de sportdrank ("Ik mag een AA-tje, he mama?") na afloop. Ze verloren twee keer maar wonnen de laatste en dat maakte alles goed in haar ogen.

Ze is nog een tijdje bezig met het halen van haar zwemdiploma's, en ze heeft gymnastiek elke vrijdagmiddag, maar als er wat ruimte in haar agenda komt dan wil ze best op korfbal. Papa wil nog even volhouden voor hockey, maar dat zie ik voorlopig niet zo zitten -- geen hockey hier in het dorp.

Ik vind korfbal best leuk voor haar, als teamsport. We willen haar ook nog een sport geven dat ze in haar eentje kan beoefenen -- schaatsen, bijvoorbeeld, of paardrijden. Maar voordat ze op ponyles mag moet ze stoppen met duimen en daar is ze -- zegt ze zelf -- allang niet aan toe!


Anna en haar vriendinnetje moesten heel lang wachten op de grote zussen. Hier zitten ze uitzonderlijke stil -- ze hebben een hele tijd "bergklimmen" gedaan (van beneden naar boven klimmen op je handen en knieen en dan naar beneden springen en op de grond vallen, met overdreven drama.) Een zeer geschikte sport voor kleine zusjes in groep 1.

This little one had the stomach flu this weekend -- started on Friday, when she was crabby as all get out, scratched Mirthe so hard she drew blood, failed twice to make it to the WC on time, and knocked over her juice at every meal -- and ended on Saturday, after she threw up for the fifth time (I will never be able to eat my world famous chili again) and slept most of the day away on the couch. She went to bed at her usual time and never looked back.


Here's Mirthe looking cross because Mama is paying too much attention to Anna and because Mirthe could be sick too, you know? No, I didn't know. But I should have.

Mirthe fell asleep on my bed during the Idols finale, after I had spent an hour rubbing her stomach, trying to make her tummyache go away. I carried her to the guest bed, set a bucket next to her, and ran another load of Anna's throwup laundry. By the time I got back upstairs she had thrown up, in her sleep, and it was everywhere. Kid in bath, bedlinnen and matress downstairs, floor mopped, walls washed (with the lights on, and Anna slept through it all), kid out of bath and toweled dry and we were just in time to see Nikki win. Mirthe passed out again on my bed, and I put her on a cot in our room, in case she threw up a second time.

Fortunately she didn't, and she spent Sunday on the couch, under a blanket, until I started feeling not so hot myself and kicked her off :-) For half an hour I got to lay there doing nothing, and then life continued. Wash needed to be done. Folded. Put away. Dinner was a sandwich and strawberries, the best I could do. They crashed early and I am so glad they did, and that they were well enough to go to school today! I had a few powernaps and am feeling much better.