Anna en ik hebben wat dozen (kinderkleding, melamine bordjes, dingetjes om ijslollies te maken, je-weet-het-wel) langs de Kringloop gebracht vanmiddag en toen we klaar bij Inbreng waren, besloten we om even in de winkel te kijken. Dit is iets wat ik meestal op vrijdagochtend doe, als Anna op de peuterspeelzaal is, maar ik moet morgen naar de Kijkochtend op Mirthes school, dus ik wilde vandaag toch maar even snel rondkijken.

Al bij de ingang kwamen we een pop en poppenwagen tegen, en Anna was meteen verliefd. Niet zo op de poppenwagen (gelukkig, want die viel bijna uit elkaar, al was het een mooie ouderwetse van riet) maar op de Pop. Duidelijk geen Baby (alle Anna-poppen heten Baby, of Elisabeth) en dus gelijk Pop genoemd. Ik was helemaal niet van plan om die Pop te kopen, maar Anna mocht het van mij ronddragen in de winkel en als we klaar met kijken waren, moest ze teruggelegd worden in de poppenwagen. Akkoord.

Ik heb een mooie jaren-50-bedsprei (chenille) gezien en een prachtige jaren-50-kinderledikant, voor 30 euro, maar ik kan echt geen bedden meer naar huis brengen (we hebben hier al vijf ongebruikte bedden.) Bovendien heb ik een 3-euro-regel waarbij ik niet meer dan 3 euro per dag mag uitgeven in een kringloopwinkel -- tenzij iets echt heel leuk is, dan mag ik het komende weekgeld gebruiken. Dat zou dus de komende negen weken worden, en wat als er iets dan ECHT HEEL ERG leuk is?

Verder niks bijzonder, dus terug naar de wagen en Pop werd (onder toch wat verdrietige protest) teruggelegd. Ik zag iets uitsteken van onder de dekens -- een zachte wollen mouw. Ik pakte het vast en er kwam een mooie handgebreide jurk tevoorschijn. Ik ging verder graaien en vond nog een maillot, een winterjas, een muts en een zomerjurkje. (De maillot was netjes gerepareerd, bij de knie, misschien wel door de poppenmoeder zelf, nadat haar kindje een keer was gevallen en een gat in haar maillot kreeg.) Pop droeg al een bruidsjurk en sluier (wat helemaal in is bij Anna, en Mirthe) en die waren ook duidelijk handgemaakt.

Ik vind poppenkleertjes, oude poppenkleertjes, echt onweerstaanbaar -- ik kan ze gewoon niet laten liggen. Dat iemand dat heeft gemaakt, en aan iemand heeft gegeven, en ze werden geliefd en mooi gevonden -- en dat ze dan daar in de Kringloop liggen, na al die dagen trouwe dienst...

Dus hup, Pop en poppenwagen naar de kassa, waar we vroegen of we alleen de pop mochten kopen? Omdat we al zo'n wagen hadden? (Die hebben we niet, maar...) En we helemaal verliefd op de Pop waren? De kassajuffrouw vond het geen probleem. 25 eurocent. En de kleertjes? Ach, die mochten we gewoon hebben. Die waren al zo oud!

Thuis hebben we de kleertjes in de was gedaan (wolprogramma, koud, met Woollite) en daarna zijn we naar boven gegaan om Pop in bad te doen.

Anna was de mama en mocht ook de haartjes wassen.

"Want dat MOET!"