Tweede ronde griep hier, ik dan. Ik was vorige week al grieperig maar ben vrijdag weer gaan werken. Viel op zich wel mee. Maandag ben ik heel lelijk gestruikeld over mijn ladeblok op mijn werk -- iemand (uitzendkracht?) had het van de linkerkant naar de rechterkant van mijn bureau verplaatst, en ook al wist ik dat een week lang, ik stond te snel op, te diep in mijn gedachten en zag de open la niet. Dus gisteren, toen ik ongeloofelijk spierpijn had, dacht ik dat het daardoor kwam. Maar tegen de avond werd het duidelijk dat ik weer de bibbers had, koorts en kou. Eric heeft de kinderen overgenomen en ik ben naar bed gegaan. Heb veel geslapen, maar niet goed -- vandaag liet ik de kinderen maar alles doen wat ze wilden, alleen boterhammen met chocopasta gesmeerd (geen puf voor de hartig/zoet regel) en de TV stond continu aan. Speelgoed lag overal. Ik lag op de bank, onder een quilt, en dronk mijn thee en slikte mijn Saridon. Mirthe werd opgehaald 's middags om naar de grote speeltuin te gaan, die in de Ploegstraat. Daarna gingen Anna en ik meteen naar boven om heerlijk twee uurtjes te slapen. En nu, al ben ik nog ziek, voel ik me weer een beetje mens. Maar man, ik haat keelpijn.

Deze berichtje kreeg ik net van Thessa, die zou vanmiddag komen met Stein maar ik had al 's ochtends afgebeld. Thessa beloofde extra veel zonnestraaltjes te sturen -- dank je wel Thes, ze zijn goed aangekomen en hebben hun werk gedaan!

Maar ja, het berichtje (heb ik niet geschreven hoor -- maar stuur maar door als het je aanspreekt) --

"Als de dingen in je leven je even allemaal te veel worden, als 24 uur in een dag niet meer genoeg tijd lijkt, denk dan eens aan dit bericht...

Een professor stond voor de klas om een les filosofie te geven. Hij had een aantal voorwerpen voor zich liggen. Toen de klas begon, nam hij zonder iets te zeggen de lege pot van de mayonaise en begon deze te vullen met golfballetjes. Toen deze hier helemaal mee gevuld was vroeg de professor aan zijn studenten of de pot
nu helemaal vol was. Zij antwoordden van wel.

Toen nam de professor een doos met kralen en kiepte deze in de pot. Hij schudde lichtjes met de pot en de kralen rolden tussen de open plekken tussen de golfballetjes. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was. Ze gaven weer eenzelfde antwoord; ja, de pot is vol.

De professor nam nu een doos met zand en kiepte dit zand in de pot met golfballetjes en kralen. Natuurlijk vulde het zand alle ruimte op tussen de golfballetjes en de kralen. Weer vroeg de professor aan zijn studenten of de pot nu vol was: de studenten antwoordden van wel.

Van onder het bureau nam de professor nu twee koppen koffie en kiepte de hele inhoud van deze twee koppen koffie in de pot met golfballetjes, kralen en zand. De hele inhoud verdween in de pot. De koffie vulde de ruimte op tussen het zand. De studenten begonnen te lachen.

"Nu", zei de professor, "nu wil ik dat jullie deze pot zien als jullie eigen leven. Deze pot gevuld met golfballetjes, kralen, zand en koffie, stelt namelijk het leven van een mens voor."

"De golfballetjes zijn de belangrijke dingen in het leven: je familie, je kinderen, je geloof, je gezondheid en je favoriete bezigheden. Dingen die ervoor zorgen dat als er niets meer op de wereld was dan deze dingen, je leven toch gevuld zou zijn."

"De kralen zijn de andere dingen die belangrijk zijn. Je werk, je huis, je auto. Het zand, dat staat voor de kleine dingetjes die belangrijk voor je zijn."

"Als je het zand als eerste in de pot kiept en hem hiermee vult, is er geen plek meer voor de kralen of voor de golfballetjes.

Datzelfde geldt ook voor je eigen leven. Als je al je tijd en energie aan de kleine dingetjes besteedt, dan kun je nooit meer ruimte hebben voor de dingen die belangrijk voor je zijn. Besteed aandacht aan de dingen die belangrijk voor
je zijn. Speel bijvoorbeeld met je kinderen. Neem tijd voor een onderzoek voor je gezondheid zo nu en dan. Neem je partner mee uit eten. Doe nog iets leuks, er is altijd nog wel ergens tijd om het huis te poetsen of de prullenbak te repareren."

" Zorg eerst voor de golfballetjes, de dingen die echt het allerbelangrijkste voor je zijn. Stel je prioriteiten. De rest is maar zand."

Eén van de studenten steekt een vinger op en vraagt waar de twee koppen koffie in die pot dan voor zouden moeten staan. De professor lacht en zegt de student dat ze daarmee een heel goede vraag heeft gesteld. "Ik wilde daarmee alleen nog maar weer eens aangeven en bevestigen, dat, hoe vol je leven ook mag zijn, er is altijd wel een plekje om samen met een vriend of een dierbare een kopje koffie te drinken."