Zusjes

"Anna, kom eens hier, laat me je pyjama lezen."

"Nee."

"Ah toe..."

"Oke dan." Anna steekt haar buikje uit zodat het woord op haar pyjama nog verder weg van Mirthe is.

"F-o-l-k," Mirthe fronst even, en worstelt met de laatste klanken. "L-o-r-e. Volkore! Volkoren! Da's Engels," zegt ze, trots. "Kijk, ik kan al Engels lezen."

Anna kijkt haar boos aan. "Het is niet Engels!" Volkoren is een Nederlands woord, dat weet ze zeker, want ze vraagt elke dag bij de bakker om een halfje fijnvolkoren en die bakkermevrouw verstaat vast wel alleen Nederlands.

"Is wel Engels!"

"Nietes!"

"Welles!"

"Nou, wat betekent het dan?"

"Het betekent dat um, dat jij de... allerliefste, beste, kleinste Anna van de hele wereld bent."

"Nietes!"

"JAWEL!"

"NIET!"

"WEL!"

"NIE-HIET!"

Mirthe heeft het helemaal gehad. Ze is bijna in tranen. "Anna, waarom doe je zo dwaars, je bent helemaal niet lief vandaag!"

"Dat ZEI ik toch?" En ze gooit haar volkoren pyjama in de wasmand en gaat verder met aankleden.

Mirthe, lieverd, ik had het all opgegeven bij de eerste nee. Soms is je zusje zo. Dat leer je wel, op een dag, wanneer je haar met rust moet laten.

En het was WEL Engels :-)