Anna leert fietsen

En dat is best moeilijk. Vooral de bochten die ze moet maken, want ze mag voorlopig alleen hier voor het huis fietsen, op de stoep. Niet verder dan de buren, dan moet ze omkeren. Ik weet niet of het aan haar erbse parese arm ligt -- zie je hoe ze de stuur beweegt door aan het mandje te trekken, in plaats van gewoon te sturen? Haar rechterarm kan ze niet helemaal strekken, dus dan compenseert ze zo, maar dat lijkt me niet handig straks tijdens het echte fietsen. Het is de bedoeling dat ze in de grote vakantie leert fietsen, door elke avond na het eten een stukje te gaan fietsen in het park. Want ze wil zo graag op de eerste schooldag van het nieuwe jaar op de fiets, net als Mirthe.

Want tegenwoordig moet alles gaan net zoals het bij Mirthe gaat. Vandaag tijdens Mirthes gymles hebben we op het schoolplein gespeeld, Anna had het rijk alleen. Alleen dat alleen zijn was het probleem. Ze had geen Mirthe om het voor te doen, of om te helpen. Ze moest alles zelluf. En dat is eigenlijk nooit een punt, graag zelluf zelfs, maar niet als het om iets nieuw en onbekend gaat. Vandaag wilde mevrouw van de brandweerpaal in de hoge klimtoren. Iets wat Mirthe ook een beetje eng vindt, maar toch doet, want lekker stoer. En Anna durfde echt niet. Drie kwartier heb ik haar moeten haar huilen, schreeuwen, schoppen, schelden, het ging maar door. Toen heeft ze het opgegeven en kwam ze even uithuilen bij mij. Hartverscheurend. Ik wou dat ik groter was, net als Mirthe.