We gingen vandaag naar de bossen van Oranjewoud. We hebben hier dichtbij huis ook wat bos, maar vandaag wilden we wat anders -- dus hup naar Oranjewoud. Het was druk maar lang niet zo erg als toen we in Breda naar het bos gingen -- en we kregen een hele mooie parkeerplek, vooraan, dus De Man was ook in zijn nopjes. Wat is het met mannen en parkeerplekken, dat die hun hele dag kan maken, of breken?


Prachtige lanen waar vroeger alleen de adel langs mocht lopen... Ik had gehoopt op meer oranje/rood/zwart/bruin, maar het groengoud was ook erg mooi.


De kiendjes mochten ook mee.

Mirthe zit nu een beetje in een Jekyll/Hyde fase -- gisteren was ze zo boos op mij, ze kon wel spijkers spugen -- omdat ik het wachtwoord van haar Hyves had veranderd, wegens het toevoegen van vrienden zonder mijn toestemming. Dat ze een Hyves heeft op haar 9e vind ik al heel wat, maar ze wil het liefst ook nog 500 vrienden en als het even kan, 16 zijn en meedoen met al die prachtige dingen die ze met grote ogen ziet, bij de buurmeisjes bijvoorbeeld. Er wordt makeup naar school gesmokkeld en een prullip is tegenwoordig een vaste accessoire, en ik mag niet meer op het schoolplein zeggen dat ze haar fietsje moet gaan halen, want ze is negen, hoor. Het is een fiets!

Maar de volgende dag is ze weer bezig met poppen en duplo en samen knutselen. Ze had met Anna in het bos een heel verhaal verzonnen, over feeen en waar ze allemaal wonen en wat ze doen. Thuisgekomen met hun spulletjes uit het bos hebben ze de hele middag en avond heerlijk gespeeld en het verhaal verder uitgewerkt.


Ze zagen tegelijk dat het op het kabouterhuisje in Annika (Elsa Beskow) lijkt -- ze riepen het tegelijk en keken tegelijk naar een omheining in de buurt, of er misschien een stukje kapot was -- en die was er ook! En zo begon het zoektocht naar kabouters en feeen.


Helemaal bovenin deze (dode) boom groeien paddestoelen -- ik kon ze niet vastleggen op de foto maar vond de foto wel mooi (want blurry :-)




Zulke bomen moet je klimmen, staat vast ergens in het regelboek van Staatsbosbeheer, toch?




Het afdalen is net zo spannend als het klimmen naar boven. Zeker voor de mamarazzi. Dat ik geen foto's van Mirthe heb gemaakt komt omdat ze een splinternieuwe maillot aan had, en de kans dat het tijdens de afdaling achter een tak ofzo zou blijven hangen was veel groter als ik haar probeerde te fotograferen. Dus keek ik de andere kant op.


Knibbel knabbel knuisje, wie woonde hier in dit allerschattigste huisje?


De Mooiste Paddestoel van Oranjewoud 2010 -- volgens Mirthe. Ikzelf was nog niet zeker dat het een paddestoel was, maar Dr. Jekyll verzekerde me dat het wel was, want dat hadden ze vorige week op school geleerd, hoor. Dat je dat niet meer weet, mam. Jemig.


En toen was het tijd om naar huis te gaan. We hadden na de kerkdienst, maar voor de boswandeling, een cake gebakken; en zuurkoolstampot met spekkies en rookworst stond op het menu voor vanavond -- dus met longen vol met herfst en een gezonde eetlust, pakten we alles weer in en liepen we naar de auto. Vooraan, man!