Kinderfeestje

Mirthes kinderfeestje had een lichte paarden-thema. Niet heel erg doorgedacht, het gebeurde gewoon. Haar aftelkalendar dit jaar was een reeks paardenkoppen, en ze vond hem zo mooi dat we hem hebben gerecycled voor het feestje, wat anderhalf week later plaats vond. Het paard van haar verjaardag hebben we op de deur geplakt, als welkom:


En alle meisjes hadden een naamplaat van een paard, wat lint en een speldje. Mirthe heeft de namen opgeschreven. (Daarna een hele poos hyper-de-pieper door het huis gerend, met verschillende paardjes -- "Kijk, ik breng Nynke terug naar de stal," of "Nog even harder draven, Famke!" -- maar ik had zoveel feeststress dat ik gewoon blij was dat ze ergens mee bezig was.)


Als hoofdtraktatie had ik stokpaarden gemaakt, van mooi karton en crepe papier, gekleurde nietjes (Hema), verschillende lintjes en... glitter. Uiteraard. Het stokje was een roze zuurstok van de Hema, dat wou Mirthe heel graag.


Bij de Action had ik van die lichtgevende armbandjes gekocht, daar zijn meisjes van 7 jaar dol op. Mamas minder zo, maar goed, ik was ook ooit in een ver verleden 7 jaar.


Alle paardjes wachten op hun meisjes.



Achter op de naamplaatjes had ik een cijfer geschreven, en in een schaaltje opgevouwen stukjes papier met dezelfde cijfers. Mirthe maakte een papiertje open en het meisje met dat cijfer mocht haar kado geven. (Dit vond iedereen veeeeeeeel leuker dan vorig jaar, toen we ballonnen prikten en iedereen schrok en sommigen gingen huilen. Nou, allemaal een jaartje ouder en wijzer.)


Na het openen van de kados maakten we een speurtocht door de buurt. Mirthe en ik hadden de avond ervoor met stoepkrijt een route getekend, allemaal hoefijzers -- we moesten de hoefijzers volgen en onderweg onze ogen openhouden voor nog meer van die paardjes, dezelfde als de naamplaten. Er waren er negen, en achterop elke paard was een letter -- en die letters bij elkaar maakten een woord. En dat woord was knutselen!


We hadden een workshop vilten bij een boerderij/muziekherberg/poppentheater hier in de buurt. Onze speurtocht eindigde voor de deur van het atelier. Het was super, de meisjes vonden het zo leuk. Ze hebben vlinders gevilt (Jullie dachten zeker dat we paarden gingen maken, ha. Daar had ze wel een leuk project van, paarden, maar vanaf een jaar of negen. Ander feestje dus.)



Na de workshop moesten we nog naar huis lopen. Iedereen was wel heel erg moe en warm. We hadden nog een ding op het agenda staan: snoephappen. (Mirthe wilde geen andere spelletjes!) Ik had dit jaar leuke Hello Kitty spekkies gevonden, per stuk ingepakt, dus waterproof. Ik heb ongeveer vijftig spekjes in het babybadje gedaan, badje buiten op de tuintafel, en happen maar. O wat vonden ze dat heerlijk. Lekker koel water, lekker snoephappen, beetje springen op de trampoline, dan nog een cakeje eten, wat ranja drinken. Het was een leuke, relaxed afsluiting van het feestje. (3,5 uur in totaal, de tijd vloog erbij!) We hadden prachtig weer en Mirthe vond het een topfeest. "Precies wat ik wilde, Mama." Graag gedaan meissie.



Later op de avond, toen alles opgeruimd was, heb ik nog twee vlinders gevilt (ik heb de meisjes geholpen tijdens de workshop) voor de juffen van Mirthe en Anna, als afscheidkado. Die vielen ook erg in de smaak!

Vakantiekiekjes

Natuurlijk was er weer ponyrijden, deze keer bij de Ponyhof in Formerum. Mocht je daar ook gezellig willen rijden, vermijd dan alsjeblieft pony Polly, die Mirthe een hele trauma bezorgde. Ze oogt lief, maar wil alleen maar gras eten. Het meisje (9 jaar)dat Mirthe begeleidde kreeg Polly ook niet aan de wandel, met als resultaat twee huilende meisjes en een zeer tevreden pony. Een week later gingen ze weer en toen vroeg Mirthe naar de grootste pony die ze hadden, zodat er ook een groot meisje erbij zou lopen. En dat ging dus heel goed.

Hier Anna met haar nicht Vanessa, die een paar dagen op bezoek bij ons was. En in de tweede foto kun je Mirthe zien, op pony Polly, rechts bovenin.



Mirthe heeft haar eerste vakantievriendinnetje gemaakt, Sacha, die ook gek up makeuppen is, zoals je kunt zien. Sacha is de kleindochter van de mensen waar wij het huisje huurden, een eilandmeisje dus. Ze hebben heel veel gespeeld de eerste week, daarna gingen wij verhuizen naar het huisje naast de molen in Formerum, en was het niet zo makkelijk om te spelen. Toch wel een hele leuke contact en omdat ze familie heeft in het dorp waar wij wonen, zien we haar zeker nog een keer :-)


Alles wat in de vakantie mag: pannenkoeken, ranja bij je avondmaal, in je zwempak eten, voor de televisie. Op een tijdstip waar je normaal al in bed ligt. Heerlijk toch?

De dag voordat we naar Terschelling zouden vertrekken overleed onze hamster Rosie Beatrix. We hebben het de kinderen pas de volgende dag verteld, net voordat we naar de laatste ochtend school gingen. Toen ze thuis kwamen hadden ze allebei een mooie tekening bij zich, gemaakt op school, voor Rosie. 's Middags toen ik de koffers aan het inpakken was, hebben de meiden en Eric haar in de achtertuin begraven, onder de appelboom. Daarvoor hebben ze allebei een hele poos met haar op schoot gezeten, afscheid nemen.

We hadden geen foto's van Rosie in leven, dat is ons nooit gelukt want ze was altijd in beweging. Ze was een goudhamster, echt de allerliefste die ik ooit heb ontmoet. Ze was superlief voor de kinderen en ze zaten regelmatig met Rosie op schoot, televisie te kijken. Ze heeft Mirthe maar een keer gebeten, omdat ze bang was. Daarna nooit meer.

Ze was een kei in ontsnappen (we hebben haar een keer 's ochtends halverwege de trap gevonden -- hoe ze door de dichte deur is gekomen is mij een raadsel) maar niet echt ontsnappen, gewoon beetje rondkijken en dan was ze weer blij om in haar hokje te gaan.

We zullen je missen lieve Rosie! En al hebben we afgelopen zaterdag een andere hamster (Nikkie Amalia) gehaald, omdat we niet meer tegen je lege kooi konden kijken, je wordt nooit vervangen! Je blijft voor altijd onze Roos.






_________________________________________

En toen we terugkwamen van Terschelling had onze dierenoppas vervelend nieuws voor ons: ze had al een week onze zwarte kat, Hobie, niet gezien. We hebben een dag of twee gewacht, in de hoop dat ie nog terug zou komen. Daarna naar de dierenambulance gebeld, maar die hadden ook geen katers gevonden in onze buurt. Ik heb dan een oproep op de site geplaatst en een dag later kreeg ik een email van een medewerkster, dat ze wel een vrouwtje hadden gevonden die aan onze beschrijving voldeed. Hobie was een ex-kater dus misschien een foutje gemaakt, is makkelijk te doen. Vanmiddag werd ie teruggebracht naar huis met de dierenambulance en vanavond hebben we hem naast Rosie begraven.

Hobie was aangereden voor ons huis en daar heb ik het wel heel moeilijk mee -- zo'n een lief beest, echt ontzettend lief en blij met alles. Vroeger een zwerfkat en nu al bijna zeven jaar bij ons. En al was ie heel oud (dierenarts heeft hem geschat op 11 of 12 jaar, toen 7 jaar geleden) is dat gewoon geen manier van overlijden, pats boom. Ik hoop dat ie niet te veel pijn heeft geleden en dat ie heerlijk rondzwerft in de kattenhemel, elke dag vis eten en overal een lekkere plek in de zon. We missen je heel erg, allerliefste Hoobs!

We zijn er weer! Na twee heerlijke weken Terschelling eindelijk weer lekker in ons eigen nestje.

Er is heel wat gebeurd de afgelopen weken, ik zal af en toe wat posten maar net als de vorige zomers heb ik geprobeerd een (beetje) internetpauze in te lassen en de computer overdag niet aan te doen. We zullen zien wat er in de komende vier weken verschijnt, onder de appelboom. En anders tot na de vakantie!