ONDER DE APPELBOOM



Ik kwam thuis, het was

een uur of acht en zeldzaam

zacht voor de tijd van het jaar.

de tuinbank stond klaar

onder de appelboom.


ik ging zitten en ik zat

te kijken hoe de buurman

in zijn tuin nog aan het spitten

was, de nacht kwam uit de aarde

een blauwer wordend licht hing

in de appelboom


toen werd het langzaam weer te mooi

om waar te zijn, de dingen

van de dag verdwenen voor de geur

van hooi, er lag weer speelgoed

in het gras en verweg in het huis

lachten de kinderen in het bad

tot waar ik zat, tot

onder de appelboom


en later hoorde ik vleugels

van ganzen in de hemel

hoorde ik hoe stil en leeg

het aan het worden was


gelukkig kwam er iemand naast mij

zitten, om precies te zijn jij

was het die naast mij kwam

onder de appelboom, zeldzaam

zacht en dichtbij

voor onze leeftijd.

 
 
Go gentle into that good night, Rutger.

Afgelopen vrijdag gaf Anna samen met haar AMV klasgenootjes een klein concert,

op een echte podium, in de Rinkelboom in Heerenveen.

Het was warm en ze had een nieuw Duns jurkje aan, ze zag er stralend uit

aan het begin. Tegen het einde van de avond (was maar een uurtje) had ze

niet zoveel zin meer, maar het was hartstikke leuk (voor ons) om te zien en te horen

wat ze dit jaar allemaal heeft geleerd. Muziek lezen, blokfluit spelen.

In koor zingen. Meester Anne plagen, en plagerij van meester Anne dulden.

Sur le pont d'Avignon, hun tophit, ontbrak bij deze laatste optreding

(er waren al twee concertjes gegeven, met Kerst en in de lente)

maar van de week toen ze weer een keer achterop bij mij op de fiets zat

hoorde ik haar, zachtjes zingend, in het Frans.

Wat een prachtig kind is het geworden.