Via deze leuke blog kwam ik dit hilarisch filmpje tegen. Voor iedereen die ooit "doorverbonden" werd, of aan de lijn heeft "gehangen"...

Annas aftelkalendar dit jaar was van bloemen, die wij samen hadden gemaakt (ik knippen, zij samenstellen qua kleur en dan lijmen). Elke ochtend deed ze een sticker of figuurtje op een bloem, met als laatste de 22ste. Het was de eerste die ik zag toen ik zaterdagochtend beneden kwam, die mooie grote bloem, wachtend op mijn mooie grote meid.


Net als die dag zeven jaar geleden, was ik erg vroeg wakker, half zes. Toen moest het: ik zou ingeleid worden en moest om 07.00 verschijnen in het ziekenhuis. Toen stapte ik snel onder de douche, kleedde me aan en pakte de tas, dat eigenlijk een doorzichtig doos was, want ik wilde goed kunnen zien waar alles was qua cds en babykleertjes en zalfjes enzo. Ik ging naar beneden, waar mijn moeder ook al was en wachtte op Eric, die zich nog aan het aankleden was. Ik durfde Mirthe geen kusje te geven, bang dat ze wakkker zou worden (ze sliep in die tijd heel slecht) en zou gaan huilen. Mijn ouders waren er en zouden haar opvangen als ze later wakker werd.

Maar nu -- 2011 -- had ik het huis heerlijk voor mezelf, iedereen sliep nog. Zelfs Mirthe (dankzij Voice of Holland en het helpen met het ophangen van slingers enzo, lag zij pas om 23.54 in bed.) Ik maakte een kopje thee en bekeek de cadeautjes nog een keer, had zelfs tijd om even te stofzuigen en het oudpapier in de container te zetten (zo was er ruimte voor cadeaupapier!)


Ik stak de kaarsen aan in de verjaardagsring en wachtte totdat het ietsje lichter werd, en dan ging ik de boel wakker maken daar boven. Eerst Mirthe, want we hebben de traditie dat je op je verjaardag begroet wordt door je huisdier, en ik had Mirthe nodig om Maartje, Annas poesje, te vangen en naar boven te brengen (Maartje is nogal vrijgevochten en heeft een hekel aan onze verjaardagstraditie.) Na het zingen en het wachten op het aankleden van Eric (ook een soort verjaardagstraditie!) gingen we met z'n allen naar beneden voor cadeautjes en beschuit met muisjes (dat doen we ook altijd als ontbijt op je verjaardag. We lusten allemaal beschuit met muisjes, heel erg zelfs, maar hebben weinig kennissen en vrienden die nog in de baby/kraambezoekcircuit zitten.) Anna werd mooi verwend en was super blij met alles wat ze kreeg.


Na een rustige ochtend gingen we tegen 12-en naar de korfbal -- Anna moest uit spelen, ergens in Drenthe. Nou is het haar eerste jaar op korfbal, net als haar teamgenootjes, en ze hebben nog nooit een wedstrijd gewonnen, maar ze genieten enorm. Zelfs op haar verjaardag wilde ze dolgraag in rokje en shirt verschijnen. Voor de gelegenheid mocht ze Mirthes lange korfbalsokken aan. (Is dat nou geen zusterliefde? Mirthe had een zaterdag vrij van korfbal en had ze dus niet nodig.)


Na de korfbal (weeeeeeeeeer verloren, maar wel met strafworpen gewonnen!) hadden we een paar uurtjes om boodschappen te doen (ook dat gaat door), te DS-sen, wat bezoek te ontvangen. Anna heeft een 'vriendje', een jongen uit haar klas die helemaal verliefd op haar is. Hij kwam langs met zijn moeder en babyzusje om zijn cadeaux, o.a. een dagboek en een armband uitgezocht bij de tandarts, te geven -- alleen durfde hij het niet aan. (Hij kan ook niet bij de deurbel komen.) Zijn moeder en ik kwamen even niet bij van de schattigheid.

Om vijf-voor-vijf gingen nog even de taart halen bij de bakker -- hoe konden wij DAT nou vergeten? Anna ging douchen en haar haar mooi maken, nette kleding aan (inclusief tandartsarmband), want we gingen uit eten(Yankee Doodle, haute cuisine voor 7-jarigen, maar wel haar keuze :-) met vrienden. Veels te veel gegeten, we kwamen thuis en gingen bijna allemaal vroeg naar bed. Ik zelf lag er voor 22.00 in, de tijdstip waarop Anna geboren werd, 7 jaar geleden. Wat een verschil met die dag, en de heerlijk rustige zaterdag die we net hadden gehad.


Zondag was er visite. Dat vond Anna het aller-aller-allermooiste cadeau. Dat er mensen voor haar kwamen! De afgelopen jaren zijn wat moeilijk voor ons, zeker rond deze tijd van het jaar, en Annas verjaardag viel er soms in het water. Dit jaar heb ik er hard aan gewerkt dat zij een dag zou krijgen waarop ze zich echt een prinsesje voelde.


Ze straalde. Ze zweef een paar centimeter boven de grond toen ze de taart uitdeelde :-) Ze hielp overal mee en was op-en-top gastvrouw.


Soms zat ze even stil zodat ik een foto kon maken :-)


Gelukkig zat de visite ook soms stil...


Er werd gesjoeld, verkleed, gesnoept, gelachen, gekletst, en boven gespeeld (verstoppertje door het hele huis, nog een verjaardagstraditie -- gelukkig had ik van de week onder alle bedden gestofzuigd, de stofkonijntjes waren stofvlaamsereuzen geworden.)


Toen alles opgeruimd was, en de rust teruggekeerd, hebben Anna en ik haar traktatie afgemaakt: voor iedereen een bloem, met pijpenrager vastgedraaid aan een Ferby vier-kleuren potlood. Er waren ook nog rolletjes Mentos, want anders was het geen traktatie, aldus Mirthe. De bloemen hebben we gemaakt tijdens Mirthes korfbal training -- ik weer knippen, Anna weer combineren en versieren met wasco. Die zondag heb ik ze in elkaar gezet met dubbelzijdig plakband en heeft Anna ze om de potloden gedraaid en in de bloemenbak gestopt (Hema mandje, oase bedekt met groene crepepapier.)


Die volgende dag heeft ze uitgedeeld op school, en toen was de verjaardag weer voorbij. Aan alles komt een einde. Gelukkig nog maar 360 nachtjes slapen....

22 januari 2004



...was zeven jaar geleden. Gisteren jarig, vandaag gevierd met grote en kleine vrienden. Morgen nog een ochtend op school jarig, en dan is de pret weer voorbij.

Mag wel ietsje langzamer van mij :-)

Anna, Bretagne 2010

Uitzitten

Er zijn vijf meisjes in Annas ploeg -- ze moeten omstebeurt "een tientje" (10 minuten) uitzitten. Annas tientje kwam vroeg en dat vindt ze altijd niet leuk -- liever aan het einde als ze toch al zo moe is :-)


Grote zus Mirthe kwam er even gezellig bij zitten en dat maakte alles weer goed.


Mirthe geeft hier wat tactische advies, Anna lijkt wel te luisteren maar vergeet alles zodra ze weer speelt. Daar gaat coach Mirthe altijd zo van zuchten, als ze weer bij papa en mama op de bank zit.

De beste wensen voor 2011!



Ik had mezelf deze Erzgebirge engeltjes gegeven, als kerstkado -- vandaag nog even van genieten, en morgen beginnen met opruimen.

Maandag gaan de kinders naar school en de man naar z'n werk, en kan ik hier eindelijk wat orde scheppen. 2011 wordt een heel ander jaar, dat weet ik nu al zeker. Ik ga proberen om hier wat vaker te posten, zodat jullie ook de veranderingen kunnen volgen.