Andre
For seven years now I've written with a group of mamas who were all due in May and June 2001. In the beginning on a public forum, and sometime in the first year we moved over to a MSN group. We've shared those early days with our firstborns (only one of us was an experienced mama) and seen the "family" grow with the additions of second and third babies. We've shared postpartum depression, toddler tantrums, operations, divorce, job transfers and house sales. We've seen our babies grow up into beautiful, amazing seven-year-olds. We've laughed and cried and cheered each other up, as best as we could, from behind our computer screens.
One of these mamas. Fleur, needs your prayers right now. Her husband Andre had a heart attack two weeks ago, while they were at church camp. He was reanimated for twenty minutes by his uncle, a retired firefighter, and then for twenty minutes more by ambulance medics. On the last attempt his heart started beating again. They kept him cooled and in an artificial coma for the first day or two, and then gradually reduced the medication in the hope that he would start breathing on his own again. A brain scan showed damage and brain activity throughout the brain. As of this moment he has not started breathing on his own and the doctors have decided to stop treatment, probably tomorrow.
Andre is in his mid-thirties and no one saw this coming, he was in perfect health. He and Fleur have three children: Fiene (7), Merel (4) and Joris (4 mos.)
If you have time in the coming days would you say a prayer for Andre, and for Fleur and their children. That God will show mercy and that they will have peace, whichever way it goes.
Wednesday
Andre passed away at 05.30 this morning. During the night his condition worsened and he passed "on his own", a natural death, and not one caused by turning off the machines.
Fleur and her children welcome your prayers and thoughts in the days to come.
11 opmerkingen:
Susan, you made me cry.
Wat zou ik willen dat we met al onze gedeelde ervaringen, alle dingen die we hebben meegemaakt een wonder teweeg konden brengen.
Big hug, for you too.
Lieve Susan, wat indringend en lief geschreven, het pakt me weer alsof ik het voor het eerst lees, het is weer zo 'waar' om het zwart op wit te zien.
We bidden en hopen en bidden en hopen en denken nog meer en nog meer (want meer kunnen we helaas niet doen, wij zijn geen dokters) .... en voelen ons machteloos en onzeker, dus bidden en hopen we weer opnieuw, hopelijk helpt het. Dat zou het moeten, een goede vader hoort bij zijn gezin te zijn!
Liefs, Angelique
Lieve Susan,
Wat heb je het mooi verwoord. Laten we bidden voor Andre, Fleur en de kindjes. Dat ze kracht mogen vinden om te dragen wat er nog komen gaat.
Liefs
Nicolle
Ik las het gisteren voor het naar bed gaan...ik was er helemaal van ondersteboven...ik lees Fleur al "stiekem" een tijdje...maar doordat ik nu in Sleeuwijk ben was het er even niet van gekomen.
Ik vind het zooooo erg...voor haar, voor haar kindjes..wat oneerlijk...
Laten we hopen dat Fleur en de kinderen hier doorheen komen...wat een vreselijk bittere pil...vreseijk.
Mijn hart huilt. Ik ken Fleur niet,
maar we lezen elkaars blogs al een tijdje.
Ik heb geen woorden, alleen gebeden voor Fleur en haar kinderen.
Bedankt voor de updates Susan.
Karin
Ik sluit me aan bij de anderen....
Kan zelf moeilijk woorden vinden... :''o(
Mirjam
Susan, wat lief van je.
liefs
femke
Bedankt Susan, voor het vinden van deze woorden.
Liefs, Mirjam
Hoi Susan,
Ik ben een vriendin van Fleur en Mirjam en las net je stukje. Ik kreeg er kippenvel van. Ongelooflijk om te merken dat er zo veel mensen meeleven. Echt meeleven! Wat fijn dat je een oproep tot gebed hebt gedaan. Dat was en is hard nodig.
Liefs, Helma
That's very sad.
I've said a prayer for the family.
Even iets heel anders; wat een prachtige nieuwe foto!!
Een reactie posten