De dag voordat we naar Terschelling zouden vertrekken overleed onze hamster Rosie Beatrix. We hebben het de kinderen pas de volgende dag verteld, net voordat we naar de laatste ochtend school gingen. Toen ze thuis kwamen hadden ze allebei een mooie tekening bij zich, gemaakt op school, voor Rosie. 's Middags toen ik de koffers aan het inpakken was, hebben de meiden en Eric haar in de achtertuin begraven, onder de appelboom. Daarvoor hebben ze allebei een hele poos met haar op schoot gezeten, afscheid nemen.

We hadden geen foto's van Rosie in leven, dat is ons nooit gelukt want ze was altijd in beweging. Ze was een goudhamster, echt de allerliefste die ik ooit heb ontmoet. Ze was superlief voor de kinderen en ze zaten regelmatig met Rosie op schoot, televisie te kijken. Ze heeft Mirthe maar een keer gebeten, omdat ze bang was. Daarna nooit meer.

Ze was een kei in ontsnappen (we hebben haar een keer 's ochtends halverwege de trap gevonden -- hoe ze door de dichte deur is gekomen is mij een raadsel) maar niet echt ontsnappen, gewoon beetje rondkijken en dan was ze weer blij om in haar hokje te gaan.

We zullen je missen lieve Rosie! En al hebben we afgelopen zaterdag een andere hamster (Nikkie Amalia) gehaald, omdat we niet meer tegen je lege kooi konden kijken, je wordt nooit vervangen! Je blijft voor altijd onze Roos.






_________________________________________

En toen we terugkwamen van Terschelling had onze dierenoppas vervelend nieuws voor ons: ze had al een week onze zwarte kat, Hobie, niet gezien. We hebben een dag of twee gewacht, in de hoop dat ie nog terug zou komen. Daarna naar de dierenambulance gebeld, maar die hadden ook geen katers gevonden in onze buurt. Ik heb dan een oproep op de site geplaatst en een dag later kreeg ik een email van een medewerkster, dat ze wel een vrouwtje hadden gevonden die aan onze beschrijving voldeed. Hobie was een ex-kater dus misschien een foutje gemaakt, is makkelijk te doen. Vanmiddag werd ie teruggebracht naar huis met de dierenambulance en vanavond hebben we hem naast Rosie begraven.

Hobie was aangereden voor ons huis en daar heb ik het wel heel moeilijk mee -- zo'n een lief beest, echt ontzettend lief en blij met alles. Vroeger een zwerfkat en nu al bijna zeven jaar bij ons. En al was ie heel oud (dierenarts heeft hem geschat op 11 of 12 jaar, toen 7 jaar geleden) is dat gewoon geen manier van overlijden, pats boom. Ik hoop dat ie niet te veel pijn heeft geleden en dat ie heerlijk rondzwerft in de kattenhemel, elke dag vis eten en overal een lekkere plek in de zon. We missen je heel erg, allerliefste Hoobs!