Christmas

Christmas was a quiet day, just the four of us. Baby Jesus made His appearance in the manger, we had a huge brunch and ate way too much kerststol, we threw together cookie dough and while it was resting in the refrigerator, we took a two hour hike in the woods. Once home we rolled out a couple of batches of cookies, made dinner (sauerkraut casserole, sausages, applesauce -- the good kind, with cinnamon) and ate it and cleaned everything up. The girls went to bed early and I finished up the cookies. The house smelled wonderful and even though it was a very different Christmas than the one I grew up with, it still felt magical.

Boxing Day

Boxing Day was a little busier. Eric's father, his Uncle Piet and his Aunt Birgit came over in the early afternoon.

Before we could sit down to dinner, though, we had to decorate all the cookies we baked on Christmas Day.

When the last icing had been licked from the fingers, and there were no more little silver and gold dragees to throw around, it was dark outside and Mama finally got a picture of the tree that she liked.

We had a simple dinner of quiche and salads (fruit and cucumber) and fish sticks in the shape of starfish and dolphins and anchors, if you like that kind of thing :-) And ice cream, with warm chocolate sauce, made from melted leftover chocolate letters we still had from Sinterklaas. (I know! I still can't believe we had leftovers.)

After dinner we had coffee and cookies and chocolate bonbons, all the way from Maine.

And then there was this: but that cleaned up quickly (I ran the dishwasher three times on Boxing Day!) and before I knew it, the kids had crashed and gone to bed, and the house was quiet and clean again.

Which left me plenty of time to make loads of bad photographs of our 'Christmas chandelier' (kitscher kan niet, echt niet, maar de meiden vinden het geweldig, dus ik ben bang dat het volgend jaar weer terugkomt.)


When we finally headed upstairs, at almost 1 AM, we found these little angels/devils, asleep in our bed. They had gotten lonely and wanted to sleep "where it smells so good, like Mama en Papa." A sweet ending to our Christmas Days. I hope yours were wonderful as well.

Afscheid van de peuterspeelzaal

Al is ze nog geen vier, mag Anna toch op 7 januari naar de basisschool. Ze gaat met een groep van zes december/januari kindjes beginnen, allemaal tegelijk. Ze is er helemaal klaar voor. Het kaartje dat ze van juf Elly en juf Roelien kreeg wordt al een maand rondgedragen in een handtasje, speciaal voor zo'n bijzonder voorwerp uitgekozen. Ze heeft haar eerste-schooldag-jurk al aangewezen. Ze wilde niet wennen, niet een paar ochtenden naar school, nee ze wilde gewoon beginnen.

Maar toch... gaat ze de peuters een beetje missen. Vooral hartsvriendin Mette. (Mette wordt in juni vier en gaat pas in september beginnen, dus ze moeten een paar maanden zonder elkaar.) We hebben dus feestelijk afscheid genomen van de peuters, met kroontje en peuterdiploma en zelfgebakken koekjes. (Versierd met de nieuwe suikerspinsels van dr. Oetker, prijzig maar o zo schattig.)

Het was moeilijk om een traktatie te verzinnen die niet te kerstachtig was, en niet te veel tijd vroeg, want ik had die niet. Anna, in tegenstelling tot Mirthe, probeerde na 5 december de Kerstman naar binnen te slepen (lukte niet, maar ze deed wel een poging.) Ik besloot dat ze even Kerstvrouw mocht spelen, zolang ze niet te rood/groen deed. Dus we pakten kleine cadeautjes (doosje kleurpotloden van de Hema, dank je wel Francine voor het idee) mooi in, schreven kerstkaarten, en deden er een zuurstokje bij. Met lintje. Want dat hoort zo, aldus de Kerstvrouw.

Kerstelfjes Mirthe, Anna en Gregory

http://www.elfyourself.com/?id=1383729199

Thanks Deb, for the link! I needed that :-)

Zusjes

"Anna, kom eens hier, laat me je pyjama lezen."

"Nee."

"Ah toe..."

"Oke dan." Anna steekt haar buikje uit zodat het woord op haar pyjama nog verder weg van Mirthe is.

"F-o-l-k," Mirthe fronst even, en worstelt met de laatste klanken. "L-o-r-e. Volkore! Volkoren! Da's Engels," zegt ze, trots. "Kijk, ik kan al Engels lezen."

Anna kijkt haar boos aan. "Het is niet Engels!" Volkoren is een Nederlands woord, dat weet ze zeker, want ze vraagt elke dag bij de bakker om een halfje fijnvolkoren en die bakkermevrouw verstaat vast wel alleen Nederlands.

"Is wel Engels!"

"Nietes!"

"Welles!"

"Nou, wat betekent het dan?"

"Het betekent dat um, dat jij de... allerliefste, beste, kleinste Anna van de hele wereld bent."

"Nietes!"

"JAWEL!"

"NIET!"

"WEL!"

"NIE-HIET!"

Mirthe heeft het helemaal gehad. Ze is bijna in tranen. "Anna, waarom doe je zo dwaars, je bent helemaal niet lief vandaag!"

"Dat ZEI ik toch?" En ze gooit haar volkoren pyjama in de wasmand en gaat verder met aankleden.

Mirthe, lieverd, ik had het all opgegeven bij de eerste nee. Soms is je zusje zo. Dat leer je wel, op een dag, wanneer je haar met rust moet laten.

En het was WEL Engels :-)

Praag 2007


We arrived in Prague around 15.00, and by the time we made it to the hotel (missed our bus so the travel agency arranged a free taxi) it was already dusk, with a cold drizzling rain.


The hotel we stayed at was the beautiful, way-out-of-our-price-range Marriott in the city centre. I'm glad Eric's company paid for everything because we never would have been able to stay at a hotel where the rooms start at 165 euros a night :-)


Six pillows! Three blankets! Ironed sheets! And nine hours of the first uninterrupted sleep I've had in almost four years.

I love train stations, I could sit and peoplewatch for hours. This one was a satisfying mix of foreign and dilapidated and a longing to have known it at the height of its glory.



Churchlike feeling to it.

The Municipal House, with an exhibition of Jozef Lada's work. Which I did not get to see, as there was little free time (after using up most of it to sleep and breakfast in a very leisurely manner :-)


Trams were everywhere. It was strange to walk city streets where you weren't overwhelmed by bicycle traffic -- I missed it in the city landscape, everyone and everything on a bike. The streets felt... empty.

Photos I made for Mirthe and Anna, so that they could see where we stayed. As a result I am now obligated to make a gingerbread house just like that one for Christmas. We'll see, O Small Demanding One.


Beautiful glass sculptures throughout the hotel -- where we would have a bouquet or floral arrangement, they have glass. Cheaper in the long run, I guess, but an awful lot of dusting.


Hot chocolate, just for me. Didn't have to share it with anyone, didn't have to get up in the middle of it to take certain people to the restroom and wipe their butts. Didn't have to worry about anyone knocking it off the table. Didn't even have to pay for it. Just sat there and drank it up while it was hot, and finished my book. (Read two books that weekend. Oh the things my mind is capable of, when it's not being distracted.)


Goodbye Prague!

Dank je wel, Sindje Aiken!


Mocht niet helpen met uitpakken :-)


Aiken heeft de allermooiste glittertekening gemaakt -- heel veel glitter. Erg gewaardeerd bij ons thuis.


Ze vond het boek leuk maar moest Mirthe (hier links, met de glittertekening) goed in de gaten houden. Want stel je voor, dat er wat glitter ontbreekt...


Hier de glitter bij elkaar vegen. Dan pas kan je boekje kijken, weet je?

Gisteren

Vanochtend