Begin juni is de verbouwing bij ons van start gegaan: eerst de WC, dan de garage (deels gedaan toen we op Terschelling waren, het is opgesplitst in een kantoor en een flipperruimte) en als laatst de bijkeuken. Hier zie je hem op z'n allerlelijkst -- en zoals het eruit ziet, heb ik me gevoeld deze laatste drie weken. Het waren zware weken, ik kan niet zo goed tegen puin en rommel en mensen om me heen, de hele dag. O wat wilde ik soms zo graag onder een deken kruipen... maar het einde is in zicht en op een dag komt er echte daglicht door dat raam!
Daarnaast hebben we drie weken lang elke ochtend zwemles gehad -- Mirthe voor C, twee keer in de week, en Anna voor A, vier keer in de week. Zat ik daar om 08.30 met mijn koffie-IV, denkend aan weer een stapel handdoeken en zwempakken (Mirthe mocht vrij zwemmen als ze geen les had) en de werkmannen die ik thuis achter had gelaten, zouden die eigenljk aan het werk zijn, en en en... De was doen was het ergste, want geen droger wegens verbouwing bijkeuken. Ook geen wasmachine soms, afhankelijk van wat ze die dag moesten doen. Sinds woensdag deze week staan de machines weer naast elkaar zoals het hoort en vandaag heb ik 11 -- ja E L F -- wasjes gedraaid. Zonet heb ik het opgegeven, ik wou voor de 12 gaan maar had eigenlijk geen puf meer en mijn wasmachine ook niet, geloof ik.
Natuurlijk waren er lichtpunten, zoals bezoek van een lieve oom en tante, die net zo poezengek is als Mirthe :-)
En we hebben een bootje gekocht, beetje retro/jaren 80 motorboot (met 40 pk, dat wel) en hebben tochtjes gemaakt, zoals hier op het Snekermeer, tegen de zonsondergaan.
Anna heeft het ook moeilijk gehad de laatst weken, ik herkende haar bijna niet meer. Wie was dit draakje in mijn huis, dacht ik 's ochtends al vroeg... Deels door slaapgebrek, denk ik, en deels door het zwemmen. Ze heeft het zo zwaar, vindt zwemmen echt niet leuk. En het is zo bibberend koud in het buitenbad, da's niks voor mijn winterkindje.
Mirthe heeft topweken gehad. Ze mocht lekker vrij zwemmen elke ochtend, soms ook lessen. Ze kan een salto van de duikplank maken, en een dolfijnduik van de startersblok. Zwemt moeiteloos 10 meter onder water, door Het Gat. Twee meisjes die haar pestten tijdens de les (van dat fluistergedoe, en giechelen achter handen, en onderbroekjes pakken uit Mirthes kleedhokje, pfff) kunnen dat niet, zelfs niet met duikbril, zelfs niet als Het Gat op 5 meter staat -- nou die twee meisjes zijn nu lekker stil. "Ik trek me er gewoon niks van aan, Mama."
En dat zijn wijze woorden. Want al vind ik het zwaar, het gaat weer over. Niet te veel aantrekken, morgen is een nieuwe dag. Er zijn andere in de wereld die het echt moeilijk hebben. Een verbouwing overleef ik, Draakje Anna ook.
Lieve Fleur ik denk aan je, zoals altijd, maar vandaag in het bijzonder. Alweer een jaar. Over de wereld zijn er veel armen om je heen, albeit deels virtueel -- ik hoop dat je de warmte en licht ziet. Sterkte vandaag, en de komende dagen.
